ကျွန်းပင်

ကျွန်းပင်သည် ရာသီအလိုက် အရွက်ကြွေသော သစ်ပင်မျိုးဖြစ်သည်။ နွေရာသီတွင် ကျွန်းရွက်များသည် တရွက်မကျန် ကြွေကျလေ့ ရှိသည်။ ထိုသို့ ကြွေကျပြီးသည့်နောက်မှ ရွက်သစ်များတဖန် ပြန်ထွက်လာသည်။ ရွက်သစ်ပေါက်ချိန်မှာ မိုးဦးကျချိန်ဖြစ်သည်။ မိုးရာသီတွင် ကျွန်းပင်များသည် စိုပြည်သော အရွက်ကြီးများနှင့် စိမ်းလန်းအုပ်ဆိုင်းလျက် ရှိကြသည်။ ဝါဆို ၊ တော်သလင်း လများတွင် အပွင့် ပွင့်လေ့ရှိသည်။

အသီး အသီးလုံးသည် အချင်း ၁ လက်မခန့် ထိရှိသည်။ အခန်း ၄ ခန်း ပါဝင်၍ အမြှေးရှိသည်။ အသီးထိပ်တွင် တည်မြဲသော ပွင့်ဖတ်ဖြင့် ဖုံးအုပ်နေသည်။ တပေါင်း ၊ တန်ခူးလများတွင် အသီးရင့်မှည့်သည်။ အပွင့် အဖြူရောင်ဖြစ်သည်။ ပန်းခိုင်တွင် အဝါရောင် အမွေးနုများ ရှိပြီး အပွင့်များ အခိုင်လိုက် ပွင့်သည်။ ပွင့်ဖတ်နှင့် ပွင့်ချပ်များ ကြွေလွယ်သဖြင့် မကြခဏ ကြွေကျသော်လည်း ပန်းခိုင်မှာ ခိုင်မြဲစွာ ကျန်ရစ်သည်။

ကျွန်းရွက်သည် ၁ ပေမှ ၃ ပေခန့် အထိရှည်၍ မျက်နှာပြင် ကြမ်းသည်။ ကျွန်းရွက်ကြီးများကို ပစ္စည်းထုပ်ရန် ဖက်အဖြစ် အသုံးပြုလေ့ ရှိသည်။ အချို့ ကျွန်းတောနှင့်နီးသော ကျေးရွာများတွင် ကျွန်းရွက်ကို အတန်းလိုက်သီ၍ အိမ်မိုးကြသည်။ တစ်ချို့ကလည်း ကျွန်းရွက်တွင် အနီရောင်ဆေးတမျိုး ပါရှိသဖြင့် ကျွန်းရွက်များကို ဆိုးဆေးအဖြစ် အသုံးပြုကြသည်။

အမရပူရ ရှိ ကျွန်းဖြင့် တည်ဆောက်ထားသော ဦးပိန်တံတား၊ မြန်မာနိုင်ငံ

ကျွန်းသားသည် မာ၍ ခိုင်ခံ့သည်။ ကျုံ့ခြင်း၊ ကြွခြင်း မရှိ။ ထိုဂုဏ်သတ္တိများကြောင့် ကမ္ဘာပေါ်၌ ပထမတန်းသစ်အဖြစ် ထင်ရှားလေသည်။ ကမ္ဘာကျော်သစ်အများသည် ကျွန်းထက် ၂ ဆမျှ ကျုံ့ခြင်း ကြွခြင်း ရှိ၏။ ခိုင်မာရာ၌လည်း ကျွန်း၏ ခိုင်မာခြင်း ၄ ပုံ ၃ ပုံမျှသာ ရှိ၏။ ကျွန်းသားကို ခြလည်းမစား၊ အက်ဆစ်လည်း မစားပေ။ ကျွန်းသား ၁ ကုဗပေသည် ၄၅ ပေါင်ခန့် အလေးချိန်စီးသည်။ အသားသေပြီး ကျွန်းသားကို ရေထဲချလျှင် ပေါလော ပေါ်လေသည်။ ကျွန်းသားကို အခြောက်ပေါင်းခံခြင်းဖြင့် မည်းနက်သော ကတ္တရာစေးတမျိုးကို ရနိုင်သည်။ အိန္ဒိယနှင့် မြန်မာနိုင်ငံတို့တွင် ဤကတ္တရာစေးကို ဆေးအဖြစ် အသုံးပြုကြသည်။

အသီး၊ အရွက်၊ အပွင့်တို့စုံလင်စွာပါရှိနေသည့် ကျွန်းပင်တစ်ပင်အားတွေ့ရပုံ၊ ကိုလ်ကတ္တား၊ အနောက်ဘင်ဂယ်၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံ

အခြားကျွန်းအသုံးချမှုများမှာ အိမ်ဆောက်ခြင်း၊ ပရိဘောဂ ပြုလုပ်ခြင်း၊ သိပ္ပံလက်တွေ့ စမ်းသပ်ခန်းသုံး ထိုင်ခုံနှင့် စားပွဲများ ပြုလုပ်ခြင်း၊ ဇာတ်ခုံကြမ်းခင်းများ ပြုလုပ်ခြင်း စသည်တို့ ဖြစ်ကြသည်။ ရာသီဥတုအမျိုးမျိုး၏ ဒဏ်ကို ခံရသော သင်္ဘောများ တည်ဆောက်ရာ၌ ကျွန်းကို မြောက်မြားစွာ အသုံးပြုရသည်။ ကွင်းမေရီခေါ် ကမ္ဘာကျော်ဗြိတိသျှ သင်္ဘောကြီး၌ ကျွန်းသား တန်ချိန် ၁၀၀၀ ကျော် အသုံးပြုထားသည်။ မီးရထားတွဲများ ဆောက်လုပ်ရာ၌လည်း ရာသီဥတုဒဏ်နှင့် မီးရထား၏ လှုပ်ရှားမှဒဏ်ကို ကျွန်းသားသာလျှင် ခံနိုင်သဖြင့်၊ ယခင် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ မီးရထားတွဲများကို ကျွန်းသားဖြင့်သာ ပြုလုပ်ထားခဲ့ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၌ ကျွန်းသားဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားသော ဘုန်းကြီးကျောင်း၊ ဇရပ် စသည့်အဆောက်အအုံအမြားအပြား ရှိသည်။ အမေရိကန်နိုင်ငံ ဖို့ ပြတိုက်ကြီး၌လည်း ကျွန်းဖြင့် ကြမ်းခင်းထားသော အကျယ်မှာ ၁၈ ဧကခန့် ရှိသည်။ ကျွန်းအစား အခြားသစ်များကို သုံးရန် အနောက်နိုင်ငံများ၌လည်း သုသေသနပြု၍ သိပ္ပံနည်းများဖြင့် လုပ်ကိုင်ကြသော်လည်း ယနေ့အထိ ကျွန်း၏ ဂုဏ်သတ္တိများနှင့် ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သည့် သစ်ကို မတွေ့ရသေးချေဟု ဆိုသည်။

မြန်မာနိုင်ငံ၌ ကျွန်းသစ်အဖိုးတန်ပုံကို ရှေးနှစ်ပေါင်းအတော်ကြာကပင် သိရှိခဲ့ကြသည်။ ခရစ် ၁၇၅၂ ခုနှစ်တွင် အလောင်းမင်းတရားကြီးသည် ကျွန်းပင်များကို ခုတ်လှဲခြင်း မပြုရ၊ ကျွန်းသစ်များသည် ဘုရင့်ဘဏ္ဍာတော် ပစ္စည်းဖြစ်သည်ဟု ကြေညာ ပညတ်တော်မူခဲ့သည်။ ၁၈၆၀ ပြည့်နှစ်တွင် ယခု မက္ကရီကာဟု ခေါ်တွင်သည့် ကုမ္ပဏီသည် မင်းတုန်းမင်းတရားထံ ကျွန်းသစ်ထုတ်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ရန် လျှောက်ထား၍ လုပ်ကိုင်ခွင့် ရရှိခဲ့၏။ ၁၈၆၂ ခုနှစ်တွင် ဘုံဘေဘားမားခေါ် ကုမ္ပဏီသည် မင်းတုန်းမင်းကြီးနှင့် စေ့စပ်၍ ပျဉ်းမနားမြို့အနီးရှိ တောများ၌ ကျွန်းအလုပ်များကို လုပ်ကိုင်ရန်အခွင့်အရေးများ ရခဲ့၏။ ဤသို့ ကုမ္ပဏီကြီးများသည် ကျွန်းသစ်များကို ထုတ်ယူလာကြ၍ ကျွန်းသစ်တောများ တဖြည်းဖြည်းပြုန်းလာသောအခါ ၁၈၅၅ ခုနှစ်၌ အိန္ဒိယဘုရင်ခံချုပ်က ကျွန်းပင်များကို အစိုးရက ရွေးချယ်သတ်မှတ် သင်းသတ်ပေးခြင်းမပြုဘဲ မည်သူမှ မခုတ်မလှဲရဟု ကျေညာရလေသည်။

လွတ်လပ်ရေးမရမီက မြန်မာနိုင်ငံ၌ ဗြိတိသျှအစိုးရသည် အသွားအလာ လွယ်ကူသည့် နေရာများကို သီးသန့်ထား၍ ငွေအင်အားနည်းသည့် နိုင်ငံသားများအား ထုတ်ယူနိုင်ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ အသွားအလာခက်ခဲသည့် နေရာများကိုမူ ငွေအင်အားကောင်းသော နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများအား ရောင်းချလုပ်ကိုင်စေခဲ့သည်။ ထိုအခါက ထင်းရှားသော ကုမ္ပဏီကြီးများမှာ ဘုံဘေဘားမား၊ (ဘုံဘေဘားမားရောင်းဝယ်ရေး) စတီးဘရားသား၊ မက္ကရီကာ၊ ဖူးကား၊ တီဒီ ဖင်းလေးကုမ္ပဏီတို့ ဖြစ်ကြသည်။ လွတ်လပ်ရေးရပြီးသည့် နောက်တွင် ၁၉၄၈ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၁ ရက်နေ့မှစ၍ ကျွန်းတောများကို ပြည်သူပိုင် ပြုလုပ်ရေး ပြီးစီးလေသည်။

1. http://arogyamonline.com/commodity/materials/?raw=132%5Bလင့်ခ်သေ%5D
2. မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အပိုင်းခ၊ အတွဲ(၂)