ဈေးကောင်းတဲ့လယ်ယာမြေ

အမျိုးမြန်မာ ရိုးရာသားတို့၊ ဘိုးဘွားအစဉ် ဘေးဘီ ထိအောင်ဖြင့်၊ ရှေးပကတူ မေးသူမရှိကြဘူ့၊ ပေးသတိသည်နှစ်မှာ။

သဌေးနွယ် သူကြွယ်ဟောင်းတို့၊ ဘယ်ချောင်းဝင်ဘယ်မြေရိုးက၊ ငွေကိုးရာတထောင်ထိုက်သည်ဟု၊ ရှေးအစဉ် ဘေးဘင်ထိလိုက်နိုင်က၊ ကြေးပိုက်ဆံ ငွေသပြာတို့၊ ပဒေသာမြေမှာပေါက်သော်ကြောင့်၊ မွေနှောက်ကာ မထောက်မညှာစတမ်းပ၊ ရွာလမ်းတွင် လူသူသွားသမျှ၊ တူသားနောင် မောင်နှစ်မနှင့်၊ သားဘခင်မခေါ်အုံးသည့်ပြင်၊ ခင်ဘုန်းဆရာဒကာ မတွေ့ချင်ဘူ့၊ မုန်း၍စိတ်နာ။

အဘိဇ္ဈာ ဣဿာ မဖြစ်ကြနှင့်၊ ခါခေတ်တွင် ကြုံသည့်ကိန်းဟာမို့၊ အတူတူဘယ်သူမှမတိမ်းနိုင်ဘူ့၊ လူစိမ်းဘယ်သူကျက်သော်မှ၊ ငွေသပြာ စေတနာမထွက်နိုင်ဘူ့၊ မြေလက်ကိုင်အထယ်ကောင်းလို့၊ လယ်ရောင်းမည် ပေါင်မည် ပြောရင်ဖြင့် သဘောခံစိတ်ကြည်ညွတ်လို့၊ လောကွတ်နှင့် သူထက်ငါ၊ လုယက်လာလူပေါင်း။

လူ့ပြည်တွင် ခုသည်နှစ်လိုဖြင့်၊ တခေတ်ကယ် တခါကြုံကြရ၊ အသပြပုံ တောင်လိုမောက်စေတော့၊ မြေဂုဏ်လို ငွေဂုဏ် မရောက်နိုင်ဘူ့၊ စုံထောက် မျှော်ဝယော် ရင့်သူတို့၊ ခေါ်ပင့်ကာ ခွင့်သာတဲ့ အရေးဟာမို့၊ အမျိုးအဆွေအဖိုးအဖေက မေးကြ၊ မညှိုးအသရေ အကျိုးငွေက ပေါးပါဘိ၊ လေးခုနှစ်ကောင်း။