နိက္ခမစောတောထွက်စေ

တလုံးဂါတ်ကယ်နှင့် ရုံးမှတ်ခါဌာနာထူတဲ့၊ ရွာရွှေကူ ရွှေမွန် ရှေ့တွင်မှ၊ လွန်မွေ့သိမ်အဘိညာဏ်ရှုပေတဲ့၊ ရှင်သုမေဓာသို့၊ ဧကစာ ဒေသနာပွားကြရအောင်၊ တရားတော်ဟောညွန့်တတ်ပေတဲ့၊ တောရမြတ်ထေပုဂ္ဂိုလ်။

တကာတွေရွာရွှေတိုးက၊ နွေမိုးစင်မပြတ်သွားလို့၊ တရားအမှန်နာကြ၊ သံသရာမြစ်ရေဇလုပ်တွင်မှ၊ နစ်မြုပ်ပေါ်တာရှည်ကြမည်ကြောင့်၊ မုက္ခမန် သုတ္တံ မပြပြီဘု၊ အရိယာ ပကတိသာဝက တွေတဲ့၊ တိဘဂဝါ ဘိဓမ္မာ အရကိုမှ၊ ခွန်းမိန့်ကဆို။

နယ်ရှစ်ခွင်နိုင်ငံကျော်လို့၊ ထံတော်ပန်မျှော်ဖူးသူတို့၊ ညွတ်နူးသည်စေတနာကြောင့်၊ ကေသာဖြကာရိတ်လို့၊ သပိတ်လွယ်ရုံသင်္ကန်းနှင့်၊ ရဟန်းပင်မြောက်ပါရစေဟု၊ လျှောက်လာကြများလူဗိုလ်၊ ပျားပဒူလိုချိုအီသို့ စိတ်မနော။

စိန္တေကျော် ဝါတော်ဆိုတဲ့ ရာဇဂြိုဟ် ရွှေပြည်မြတ်သို့၊ ရည်မှတ်ခါအာရုံပြုလို့၊ ကာလုဒါယီ နှင့်၊ ရာဆယ်လီကိုးကြိမ်မြောက်အောင်ပ၊ ကိုးခေါက်တိုင် ကိုးကြိမ်သွားကြရ၊ ထံပါးတွင်ခိုကာဝင်မိရင်၊ ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်ရံပ၊ မုတ်ဆိတ်ဆံရိတ်ပြန်ဘိစေ၍၊ ဧဟိဘိက္ခူဟု ခေါ်တော်မူ အမိဖမ်းလေသို့၊ ကြောင်ပန်းပင် အရညတွင်မှ၊ စင်ခခိုပုဂ္ဂိုလ်မြတ်ကယ်က၊ တရားနာ အပါးလာလို့ ကပ်သူတို့၊ သပိတ်ပါ ပရိက္ခရာအပ်ပါလို့၊ ခေါင်းတုံးပြောင် တလုံးရောင် ဖြတ်ကြဟု၊ ဘုန်းအကျပ်ဟော။