ပန်းရွှေမိကျောင်း

မဆွတ်ခင် ညွှတ်ချင်ရက်ဟာမို့၊ အခက်နှင့်အခိုင်မတော့၊ မကိုင်လျှင်သာ သာသာပ၊ ကိုင်ပြန်လျှင်ယိုင်ခါခါနှင့်၊ ပြိုင်မကြာ ခိုင်ညှာကပြုတ်တော့မထင့်၊ ပန်းပုပ္ဇပွင့်ပွေလီ။

ထိမ်းအမှတ်၊ ဝိဉာတ် ဝစီဒွါနှင့်၊ သညာထင်စွာပြုရှာကြ၊ သံသုမာဆိုထင့်၊ ခရာပို လတာညိုပန်းတွေက၊ ဆန်းပေ့စီရရီ။

ရွှေနန်းသူဟန်ပွေလီတဲ့အောင်၊ ရွှေကေသီတော်ပေါ်မှဆင်တဲ့၊ ဂေါ်သဇင်ဒေဝီမှန်တို့ကို၊ အာခံကာ ကာပြန်ဝင့်ပြီဟု၊ သဒ္ဒါလန်ရာဇဒါဏ်သင့်မည်ကြောင့်၊ မြိုင်မင့်ခွင်စုံညိုညိုတို့မှာ၊ ဂုဏ်သိုသိုအသာကွယ်၍၊ ဆာမကျယ်ခမျာငယ်ပွင့်ရှာကြ၊ နန်းနှင့်ဖြင့်သူမသိ၊ မလီငဲ့ဘိကောင်း။

ရဂုံထဲမှာမို့၊ ပုံကွာဆင်တော်မူရအောင်၊ ရွှေတံချူဆောင်မချွတ်ပြီဘု၊ ခေါင်ထွဋ်ညှာတံက၊ သာအမြန်ဖျာ့ကျွန်ဖြုတ်ခဲ့ပေါ့၊ ရွှေဥသျှောင်တော်ပေါ်မှာဆင်တဲ့ ဂေါ်သဇင် ဒေဝီလှုံတို့လို ပုံတမူ ယဉ်ယဉ်နှင့်၊ မူတသွင် ဆန်းရေဖြင့် ရှိပါလိမ့် ပန်းရွှေမိကျောင်း။