ပန်း (တာယာ)

အကယ်၍ နှင်းခဲနေသော မြေပြင်၊ သို့မဟုတ် ပြောင်ချောနေသော ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် အောက်မျက်နှာပြင် ပြောင်ချောနေသည့်ဖိနပ်ကိုစီးကာ လမ်းလျှောက်မည်ဆိုလျှင် ခြေချော်ပြီး လဲကျပါလိမ့်မည်။ အကြောင်းမှာ ဖိနပ်နှင့် မြေပြင်၊ သို့မဟုတ် ကြမ်းပြင်တို့အကြား ပွတ်တိုက်မှုအား အလွန်နည်းနေသည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းတူစွာ ပြောင်ချောနေသောတာယာနှင့် ကား၊ သို့မဟုတ် စက်ဘီးကို မောင်းနှင်မည်ဆိုပါကလည်း အနှေးနှင့်အမြန်ဆိုသလို လမ်းပေါ်မှ ချော်ထွက်ကာ ယာဉ်မတော်တဆမှု ဖြစ်နိုင်လေသည်။ ထို့ကြောင့် တာယာများ၏အပေါ်မျက်နှာပြင်တွင် ပန်းများပါရှိရန် လိုအပ်လာသည်။ ထိုပန်းများသည် ၁၈၉၂ ခုနှစ်တွင် စပေါ်လာခဲ့သည်။ အစပိုင်းက ထိုပန်းများသည် အလွန်ရိုးရှင်းလှသည်။ အလျားလိုက်မျဉ်းများသာ ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကား၏ ကုန်တင်နိုင်သည့် အလေးချိန်၊ အမြန်နှုန်းတို့အပေါ် မူတည်ပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲလာကြသည်။

ယခုအခါတွင် ကားဘီးပေါ်ရှိ ပန်းများမှာ အလွန်များပြားရှုပ်ထွေးလှသော်လည်း အခြေခံအားဖြင့် အောက်ပါအတိုင်း သုံးမျိုးခွဲခြားနိုင်သည်။

1. အများသုံးပန်းများ
2. တောလမ်းသုံးပန်းများ
3. အထွေထွေသုံးပန်းများ ဖြစ်ကြသည်။

တောင်တက်စက်ဘီးတာယာပေါ်ရှိ ပန်းများ

ပန်းပုံစံများကိုမူ ယေဘုယျအားဖြင့် အောက်ပါအတိုင်း ၅ မျိုး ခွဲခြားနိုင်သည်။

1. အလျားလိုက်မျဉ်းပုံ
2. ဒေါင်လိုက်မျဉ်းပုံ
3. မျဉ်းစောင်း
4. စတုဂံပုံ
5. ရောနှောနေသည့်ပုံ တို့ဖြစ်ကြသည်။