ပေါရာဏ

ရှင်မဟာသီလဝံသ ပြုစုသည်။ ဒုတိယ ဘုရင်မင်းခေါင်နှင့် ရွှေနန်းကြော့ရှင်တို့ လက်ထက်တွင် စီရင်သည်။ နောက်ပေါ်သည့် ပေါရာဏကထာ လင်္ကာနှင့် ကွဲပြားစေရန် နှောင်းလူတို့က လင်္ကာဟောင်းဟု ခေါ်ကြသည်။

တွင်းသင်းဝန် မဟာစည်သူ ဦးထွန်းညိုက သက္ကရာဇ် ၁၁၅၆ ခုတွင် စီရင်သည်။

နှောင်းဆရာတို့ စီရင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ လင်္ကာနှင့်ပင် ရေးသည်။

ဆရာတော် ဦးမဏိက သက္ကရာဇ် ၁၁၉၇ ခုတွင် ပါဠိဘာသာနှင့် စီရင်သည်။

မောင်းထောင်ဆရာတော်က မင်းတုန်းမင်းလက်ထက်တွင် စီရင်သည်။ ပါဠိဘာသာနှင့် ဖြစ်သော်လည်း နိသယ ပါသည်။

မောင်းထောင်ဆရာတော်၏ စာကို အကျယ်ဖွင့်၍ စီရင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပါဠိဘာသာနှင့် ဖြစ်သည်။

ကင်းဝန်မင်းကြီးက သက္ကရာဇ် ၁၂၅၁ ခုတွင် စီရင်သည်။ စကားပြေနှင့် ဖြစ်သည်။

ရန်ကုန် လွှတ်စာရေးကြီး ဦးစံဘ ရေး၍ သက္ကရာဇ် ၁၂၇၅ ခုတွင် ပုံနှိပ်သည်။ စကားပြေနှင့် ဖြစ်သည့်အပြင် အက္ခရာတူ စုထားသဖြင့် အရှာ လွယ်သည်။

ပါဠိဆရာ ဦးဖြေက သက္ကရာဇ် ၁၂၅၄ ခုတွင် စီရင်သည်။ အဓိပ္ပာယ်သာမက ဥဒါဟရုဏ်များပါ ပြသထားသည်။

ဦးဖေမောင်တင်က မြန်မာနိုင်ငံ သုတေသန အသင်းအတွက် ရေးရာ ၁၉၁၅ ခု၊ ဩဂုတ်လထုတ် ဂျာနယ်တွင် ဖော်ပြခံရသည်။

သက္ကရာဇ် ၁၂၈၈ ခုတွင် ဦးဖိုးကျားရေးပြီး မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် စာအုပ်ဌာနမှ ထုတ်ဝေသည်။