ရွှေသဌေးနှင့် သေဘေး

စီးမြစ်ရေ၊ အဏ္ဏဝါကဲ့သို့၊ ဖန်ခါခါ သံသရာဝဲမှာဖြင့်၊ နာမ်စဲလျှင် ဝိညာဉ်တွယ်လို့၊ ငရဲအပါယ်လူ့ဘုံနတ်ကယ်နှင့်၊ အမြဲမတည်ဝဲလည်တဲ့ ရဟတ်ကဲ့သို့၊ စွဲဥပါဒ်ဌိနှင့်။

သန္ဓေတည် ရေကြည်က ပျက်တတ်တဲ့၊ ခြေလက်စုံ အင်္ဂါနှင့်၊ မြင်မျက်နှာ ပေါက်လာထွက်တော့၊ ခြောက်ရက်က ရှင်သူရှင်နှင့်၊ ပုခက်တင်အရွယ်က၊ တဆယ်နှစ်ဆယ် သုံးဆယ်ထားလို့၊ လေးငါးဆယ်ခြောက် ခုနစ်နှင့်၊ အလွန်ရှစ်ပါ တရားကိုးဆယ်ထိ၊ သေမျိုးကိုမလွန်နိုင်၊ အခွန်ပိုင်ရိုးရာဘက်ကယ်က၊ ငြိုးရက်နေ့စဉ်။

ပရမတ်ကိုဖြင့်၊ မပြတ်အောင်ဆင်ခြင်၍၊ အရဟတ္တမင် ဓာတ်အသင်္ခတသို့၊ ဝင်ကြကာ ခိုလှုံမိမှ၊ ဇာတိဇရာနှင့်၊ ဗျာဓိမရဏ၊ ဝဋ်ကြမ္မာငြိမ်းတော့မှ၊ ဒွတ္တိံသာ အစအဆုံး၏၊ နိဂုံးမှာချုံးကာထားတဲ့၊ သုံးပါးပြိုင် လက္ခဏာရေးနှင့်၊ ကွာဝေးလှအများပင်၊ ရှာခင်ကြစိတ်ပုတီး။

တမျက်လွှာ စက်ကာမအိပ်ရဘူ့၊ ပရွက်ဆိပ်ကောင် ကျင်ကောင် များကဲ့သို့၊ အသွားအလာနှင့်၊ စားအစာရှာဖွေလို့၊ စပါးရာကဋေ ပတ္တမြား ရတနာရွှေငွေ ဌေးချင်ကြ၊ သေဘေး ဘယ်ခါ ရောက်မည်ဟု၊ မကြောက်နိုင် လူဗိုလ်ပါတို့၊ ဟိုမသာမှာ ငိုရှာသူအပါးက၊ မရဏာတရားဘယ်သူဟောလိမ့်၊ ရယ်မောပျော်ချင်တိုင်းနှင့်၊ သဘင်ဆိုင်းစုံ ခုန်ကာကကြ၊ မျောစရာ ဩဃာသဝတို့၊ မောဟာမှောင် ဒေါမနာသ ငယ်နှင့်၊ လောဘလောင်မီး။