သင်းအခက်ဆုံး

ဝတ္ထိပြေ ရွှေပြည်သာက၊ ဝိသာခါ, မိဂါရတို့၊ ဓိတကိုယ့်ရင်သွေးကဲ့သို့၊ မြတ်လေးစွာရိုသေခရှာတဲ့၊ ချွေးမနှင့် ယောက္ခမာ။

ဝါသနာ ဘာသာခြားသော်ကြောင့်၊ ဘုရားဆိုသူမသိတဲ့ပြင်၊ တရားကိုအယူမရှိပြီဘု၊ ရှင်ဝါသာခါက၊ ဒေသနာရွှေဗျာကျွေးရာသို့၊ ပါသွေးဆောင်သမ္ဗုဒ္ဓေါက၊ သုတ်ဓမ္မာထုတ်ကာဟောတော့၊ မင်္ဂသောတာဖိုလ်တည်ဘိသောကြောင့်၊ ရှင်မိဂါရွှေသဋ္ဌေးက၊ အတန်တန်ဆလန်ပေးသတဲ့၊ ချွေးမထံမှာ။

ဓမ္မပဒါ၏၊ ဋ္ဌကထာဆရာကြီးတွေက၊ လှသာခါတမာသီးလိုနှင့်၊ ကာဆီးပုံချုံလွှာလှပ်ပါလို့၊ စုံဟတ္ထာ နှစ်ဖြာပြိုင်နှင့်၊ သာကိုင်ကာညှာတိုင်က စုတ်သတဲ့၊ ဦးဗုဒ်ကယ် နာမည်ကောင်းပေတဲ့၊ အုဌ်ကျောင်းစံ ညောင်ကန်ဆရာတော်နှင့်၊ ထောင်တွင်းကျော်ပုဂ္ဂိုလ်တို့ မကြိုက်ကြဘု၊ ချိုမြိုက်ရည်ပိုက်ချီထွေးတဲ့၊ ရင်သွေးငယ် အမေနှင့်သားကဲ့သို့၊ ဘုရားရှင်စိန္တေယျော်၏ တရားတော်နို့ချိုအေးကို၊ စို့ပေးကာ လမ်းမှန်ချသထင့်၊ ကျမ်းဂန်ပြဋ္ဌကထာ၊ ဆစရာမျှော်အုံး။

ပဏ္ဍီတဆူဝိဓူဇာတ်တွင်မှ၊ ကောရပ္ပရာဇာနှင့်၊ နတ်မာဃာဂဠုန်နဂါးတို့၊ စောဒနာတွင်ဟောကာကြားလိုက်တဲ့၊ တရားကိုသူမနာရလို့၊ နဂါးပူဆာသည်းချာနှလုံးကို၊ စားသုံးချင်အလိုရှိသည်ဟု၊ ရှင်ဝိမေမာလာက၊ ဖြေမသာခွေကာလျသော်ကြောင့်၊ ရှာရသူမောင်ကစ္စည်းကဲ့သို့၊ ဤနည်းတူ ဌကထာရှိရစ်တဲ့၊ ပါဠိမှာ မိဂါပဒထင့်၊ ဝလဉ္ဇနာပညာနှင့်ဆပါတော့၊ မြင်ရသူသက်သေမရှိသော်ကြောင့်၊ မသိနိုင်တွေးကာဆလိုက်ယင်၊ ချွေးမကို အမယ်မှတ်စေတော့၊ မွေးဘခင်မဖွယ်မအပ်ပြီဘူ့၊ ကွယ်ညှပ်ကာပုဝါချုံးတဲ့၊ ရတနာနှစ်စုံ နံ့သာမှုန်မကင်းပေ၍၊ ခမျာငုံလျှင် လျှာထုံတဲ့ ခံတွင်းရယ်နှင့်၊ ဖရဏာဟုံ၊ ဓမ္မာရုံလို့ သွင်းရမှာက၊ သင်းအခက်ဆုံး။