အမေကျော်ဒွေးတော်မလွမ်းနှင့်

ကပ်မသမာဓာတ်ပါပတွင်မှ၊ ကာလတကြိမ်ပျက်စဉ်က၊ တိမ်တက်ခါနီလို့ရဲခဲ့၊ ဤနဲတူသွင်နီညှိမို့၊ ယခင်လိုပျက်လိမ့်အုံးမည်လို့၊ ပြည်လုံးကုန်ပြောရှာကြပေငဲ့၊ ကောလာဟလဝစနံ။

ယိုးဒယားရယ်နှင့်၊ မျိုးခြားသူဘုရင်ဖြစ်လိမ့်မတဲ့၊ ပြင်သစ်မျှော်ကာတမ်းသူနှင့်၊ ဟော်နန်းစံဉဒည်ဘွာငဲ့ပြင်၊ ရွတ်ရှားတွေလာပြီကောရယ်လို့၊ ဇွတ်သမားတွေမြန်ပြည်တကျောမှာ၊ ပြောရှာကြဆူလို့ညံ။'

နွယ်မတူဘယ်လူမျိုးသော်မှ၊ အုပ်စိုးကာနိုင်ငံချဲ့စေတော့၊ ကံမဲ့လူပျက်ပြိုယွင်းလို့၊ ကံရှိသူ ဂုဏ်ထင်လင်းပါလိမ့်၊ အရင်းဖြင့်ကံသာကံ၊ ဓမ္မခန်စီကုံး။

ကျောင်းကြီးစံမထေရ်ရှင်က၊ ခေါင်းကျင်အောင် ကျောင်းတွင်မျောက်ကိုလ၊ တချက်ပင် ရက်စဉ်ခေါက်သတဲ့၊ ထိုမျောက်ငယ်စိတ်နာသီးလို့၊ ခင်ကြီးကို သေဆုတောင်းပြန်ခဲ့၊ နောက်ကျောင်းတိုင် ဦးပဉ္ဇင်းငယက၊ မြင်ပြင်းကာ နားထင်အပ်အောင်ပ၊ နှစ်ချက်ပင်ရက်စဉ် ခေါက်ပြန်သတဲ့၊ ထိုနောက်မောင် ရှင်လာခဲ့လျှင် မြန်မကြာခန္ဓာ ကြွေမည်ကြောင့်၊ မာပါစေ မေတ္တာပို့သည့်နှယ်၊ မြို့ဥဒည်ဂန္ဓာချုပ်ပေတဲ့၊ တရုပ်တွေခွေဆံကျစ်ရယ်နှင့်၊ ပြင်သစ်လူ ဘယ်ရွတ်ရှားသော်မှ၊ တပါးဘုရင်သခင်မလိုဖြင့်၊ သနားမည်မထင်မှတ်ပါနှင့်၊ ဘိလပ်စံရှင်ဘုရင်ငဲ့ပြင်၊ မျောက်နာအသွင်၊ နောက်လာအရှင်ကိုမတကြနှင့်၊ နှစ်ချက်ဆရာပင် သက်သာလှပြီလို့ကွယ်၊ အောက်မေ့ကြအုံး။