အရဟတ်စခန်းကွာ၊ ပရမတ်ကျမ်းဆရာ

တသိန်းရယ် ကမ္ဘာနှင့်၊ ကိန်းဇယာ သင်္ချေယျံက၊ ဆင်ခြေပန်၊ ဝေသန်ဇာတ်ကဲ့ပြင်၊ သိဒ္ဓတ္တာ နိက္ခမတ် သဒ္ဓါပွားသော်ကြောင့်၊ ရပ်တားသည် မာရိဒေဝါနှင့်၊ မယားပါသားပါပစ်ခဲ့လို့၊ ဘုရားမဟာဓမ္မရာဇ် ဖြစ်တော်မူ။

အများသတ္တဝါ၊ တရားမနားတတ်မည်ကြောင့်၊ ရှားလှပ်ချန် သမ္ဗုဒ္ဓေါက၊ ထုတ်ဟောမည်မကြံဘိဘူ့၊ သန္တိကေ အထံသို့၊ ဗြဟ္မာသဟံ၊ ပန်ဆင်လှာသောကြောင့်၊ မိဂဒါဟိမဝါတောတွင်မှ၊ ဓမ္မစကြာ၊ မြွက်ခါဟောတော့၊ အာသဝေါစင်ပဉ္စဝဂ်ကယ်တို့၊ ဇောမဂ်သို့ယူ။

ခြောက်နှစ်လွန်ခုနှစ်ဝါတော့၊ လွန်တရာအမွန်ဗြဟ္မာနတ်တွေတို့၊ ပျပ်ဝပ်ကာ အဉ္ဇလီနှင့်၊ ဓမ္မသင်္ဂဏီ၊ အစဉ်အစီတန်းခဲ့၊ ပဋ္ဌာန်းပါစာဝဘင်းတို့၊ အမိရင်းကံ၊ မယ်တော်နတ်ကယ်ကြောင့်၊ လင်းလှပ်၍ဗျာသံကြူ၊ သယမ္ဘူဘုရား။

စာပေတွင်ပါလေသမျှတို့၊ ဒါနသီလာနှင့်၊ နိက္ခမာသိက္ခာရင့်မှ၊ ဆင်ခြင်စရာ ပညာပွင့်သတဲ့၊ ဗြဟ္မာမင့်ထုံတိဟိတ်သား သော်မှ၊ စိတ်မှားလျှင်လွယ်တကူနှင့်၊ အပါယ်စတူ မျော်ကာကျတတ်တဲ့၊ လောဘတဖြာနှင့်၊ ဒေါသပါမောဟာငြိုကြ၊ ဒိဌီသက္ကာယတွေနှင့်၊ ဒါနကိုအမူကြမ်းသည်ဟု၊ မလှူမတန်းချင်၊ ရဟန်းရှင်ရသေ့တို့၊ ဖြတ်လမ်းရှာ၊ ပရမတ်ကျမ်းစာငွေ့ရုံနှင့်၊ မတတ်မစွမ်းပါနိုင်၊ အရဟတ်စခန်းသာလို့ ကွေ့တော့မပ၊ မှန်း၍ချင့်စား။