အာဠာဝကဘီလူး

ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော် တွင် မဇ္ဈိမဒေသ၏ အရှေ့မြောက်စွန်းဟိမဝန္တာ အနီးတွင် အာဠာဝီ တိုင်းပြည်ရှိ၏။ ထိုတိုင်းပြည်အတွင်း မင်းနေပြည်ကြီးနှင့် မနီး မဝေး ခရီးတဂါဝုတ်ကျော် ကွာဝေးသောအရပ်၌ ညောင်ပင်ကြီး တစ်ပင်ရှိသည်။ ထိုညောင်ပင်၌ အာဠာဝကဘီလူးသည် စတုမဟာရာဇ် နတ်မင်းတို့ထံတွင် ကျိုးနွံ့ခယလေ့ရှိသောကြောင့် မွန်းတည့်ကာလ ထိုညောင်ပင်ရိပ်ကျရာသို့ ရောက်ရှိ လာသော သတ္တဝါတို့အား စားပိုင်ခွင့်ရရှိလေသည်။ ထိုကြောင့် အာဠာဝကဘီလူးသည် ညောင်ပင်ရိပ်ကျရာသို့ ရောက်လာသမျှသော သတ္တဝါတို့ကို စားသောက်နေထိုင်၏။ ထိုဘီလူး၏ ဗိမာန်မှာ ထိုညောင်ပင်ကြီး၏အနီး တောကြီးအတွင်း၌ တည်ရှိ၍ လူများ တည်ထားသော မြို့ကဲ့သို့ တန်တိုင်းမြို့ရိုး၊ ပစ္စင်၊ ရင်လျှောက်၊ ရင်တား၊ ပြအိုး၊ တံခါး၊ ကျုံးမြောင်းလည်း ရှိ၏။ အပြန့်အားဖြင့် ငါးယူဇနာ၊ အစောက်အားဖြင့် သုံးယူဇနာရှိသော ထိုဗိမာန်၏ အထက်တွင် ကြေးကွန်ရက်တို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသည် ဖြစ်ရကား လွန်စွာလုံခြုံလေသည်။

တစ်နေ့တွင် အာဠာဝီပြည့်ရှင် ဘုရင်မင်းတရားသည် တောကစားထွက်တော်မူရာ၌ နောက်ပါခြွေရံမိဿံ သင်းပင်းတို့နှင့် တကွ မိမိတို့တာမှ သားကောင်ကို မလွတ်အောင် ဖမ်းကြစတမ်းဟု ကတိကဝတ်ပြုကြပြီးလျှင် လိုက်လံရှာဖွေကြရာ တစ်ခုသော သမင်ကို တွေ့လေသည်။ ထိုသမင်ကို ဝိုင်းဝန်းဖမ်း ကြရာတွင် သမင်သည် မင်းကြီး၏ တာမှ လွတ်ထွက်ပြေးလေသည်။ ထိုအခါ မင်းကြီးက လေးမြားသန်လျှက်တို့ကို ကိုင်ဆောင်ပြီးလျှင် သမင်၏နောက်သို့ အပြင်းလိုက်လေသည်။ မကြာမီကပင် သမင်ကို မိ၍ မောပန်းစွာနှင့် ပြန်လာခဲ့ရာ လမ်းခရီးအကြားတွင် နားနေဦးမည်ဟု နှလုံးပိုက်၍ အာဠာဝက ဘီလူး၏ ညောင်ပင်အရိပ်သို့ ဝင်မိ လေ သည်။ ထိုအခါ အာဠဝကဘီလူးသည် ညောင်ပင်ပေါ်မှ ဆင်းသက်၍ သင် မင်းကြီး မသွားနှင့်တော့၊ သင်ကား ငါ၏အစာဖြစ်ချေပြီဟုဆိုရာ၊ မင်းကြီးသည် များစွာ ကြောက်ရွံ့လျက် သူ၏ကိုယ်စား သမင်ကို စားရန် ပြောလေသည်။ သို့သော် သမင်ရောလူပါ သူ၏အရိပ်သို့ဝင်လာကြသဖြင့် လွှတ်ဖို့ရာ ခွင့်မရှိဟု ဘီလူးက ဆိုလေလျှင် နေ့စဉ်ထမင်းတစ်အုပ်နှင့် လူတစ်ယောက်ကျပို့ပါမည်။ မပို့သောနေ့ကျလျှင် ငါ့အား သင်စား ပိုင်စေဟုပြောဆိုမှ အခွင့်လွတ်လိုက်လေသည်။

မင်းကြီးလည်း နန်းတော်သို့ ရောက်သောအခါ မြို့ဝန် ကိုခေါ်၍ အကြောင်းကို ပြောကြားလျှင် မြို့ဝန်လည်း နေ့ရက် အပိုင်းအခြား မထားခဲ့မိသည်ကို မေးမြန်းသိရှိရ၍ ကြာမြင့်စွာ ဤတာဝန်ကို ရွက်ဆောင်ရလိမ့်မည် ဖြစ်လတ္တံ့ဟုသိသဖြင့် နေ့စဉ်နှောင်အိမ်မှ လူတစ်ယောက်ကျ အပြစ်မှ လွတ်အံ့သကဲ့သို့ ပရိယာယ် ဉာဏ်ဆင်ကာ အပြင်သို့ ထုတ်ပြီးသော် ဤထမင်းထုတ်ကို ညောင်စောင့်နတ်အား ပို့ဆက်၍ သွားလိုရာ သွားလေတော့ဟု နေ့စဉ် တစ်ယောက်ကျ စေလွှတ်လေသည်။နှောင်အိမ်တွင်း၌ လူကုန်လတ်သော် ဥစ္စာထုပ်ကို သင့်လျော်ရာတွင် ချထား၍ ကောက်ယူသူအား အပြစ်ပြုကာ နှောင်အိမ်သို့ ချ၍ ရှေးနည်းအတိုင်း စေလွှတ်ပြန်၏။ နောင်ကာလကြာသော် ထိုအကြောင်းကို ပြည်သူတို့သိ၍ အပြစ်ရှိသူကို မရနိုင်လတ်သော် မွေးဖွားစ ပုခက်တွင်းရွယ် သူငယ်များကို ပို့ပြန်လေသည်။ ဤနည်းအားဖြင့် ၁၂ နှစ်တိုင်တိုင် လူပေါင်း ၄၃၂ဝ ကုန်လေသော် အာဠဝီပြည်၌ တစ်ယောက်သော သူငယ်ကိုမျှရှာ၍ မရနိုင်သဖြင့် တစ်နေ့သောအခါ မင်းကြီး၏သားတော် အာဠဝက ကုမာရမင်းသားငယ် တစ်ယောက်သာလျှင် ပြည်တော်တွင်ရှိကြောင်းကို လျှောက်ကြရာ ထိုမင်းသားငယ်ကိုပင် ပို့ရန်အမိန့်ကျ လေသည်။

အာဠာဝကမင်းသားအား ဘီလူးစားအဖြစ် မပို့မီ တစ်နေ့ နံနက်ကပင် မြတ်စွာဘုရားသခင်သည် မဟာကရုဏာ သမာပတ်ကို ဝင်စားတော်မူ၍ သဗ္ဗညုတညာဏစက္ခုဖြင့် လောကကို ရှုတော်မူသောအခါ အာဠာဝက မင်းသား၏ အနာဂါမိဖိုလ်သို့ရောက်မည့်အကြောင်း၊ အာဠာဝကဘီလူး သောတာပတ္တိဖိုလ်သို့ ဆိုက်ရောက်မည့် အကြောင်းနှင့် ရှစ်သောင်းလေးထောင်သော သတ္တဝါတို့၏ တရားရအံ့သော အကြောင်းကို မြင်တော်မူသဖြင့် လကွယ်နေ့ ညချမ်းအချိန်ကပင် တစ်ကိုယ်တော်တည်း ပရိက္ခရာရှစ်ပါးကို ယူဆောင်လျက် သာဝတ္ထိပြည်မှ ယူဇနာသုံးဆယ်ကွာသော အာဠာဝီပြည်သို့ ကြွတော်မူပြီးလျှင် အာဠာဝကဘီလူး၏ ဗိမာန်သို့အရောက်တွင် တံခါးစောင့်ဖြစ်သော ဂဒြဘဘီလူးက အာဠဝကဘီလူးထံ ခွင့်တောင်းပေးမည့် အကြောင်းလျှောက်ထား ပြီးနောက် အာဠာဝက ဘီလူးရှိရာသို့ ထွက်သွားလေသည်။

မြတ်စွာဘုရားသည် အာဠာဝကဘီလူး၏ ဗိမာန်တွင်းသို့ ဝင်ပြီးလျှင် အာဠာဝကဘီလူး၏ ရာဇပလ္လင်ထက်သို့ တက်၍ ထိုင်တော်မူသည်။ ထိုအခါ အာဠာဝကဘီလူး၏ မောင်းမမိဿံ တို့သည် မြတ်စွာဘုရားထံသို့ လာရောက်ကြပြီးလျှင် ရိုသေစွာ ရှိခိုး၍ ခြံရံကာ နေကြသောအခါ မြတ်စွာဘုရားက သင့်တော် သည့်တရား စကားများကို မိန့်ကြားဟောပြောနေလေသည်။နတ်သဘင်အစည်းအဝေးတွင် သာတာဂိရိနှင့် ဟေမဝတ နတ်ဘီလူးနှစ်ယောက်တို့က အာဠာဝကဘီလူးအား သူ့ဗိမာန်၌ မြတ်စွာဘုရားစံပယ်တော်မူနေသဖြင့် လျင်မြန်စွာ သွားကာ ရှိခိုးပူဇော်ရန် ပြောကြားကြလေသည်။ တံခါးစောင့်ဖြစ်သော ဂဒြဘကလည်း မြတ်စွာဘုရားဗိမာန်တွင်း၌ စံပယ်နေတော်မူ ကြောင်းကို လျှောက်ကြားလေသည်။

အာဠာဝကဘီလူးသည် ဟိမဝန္တာအရပ် နတ်တို့၏ အစည်းအဝေးမှ ပြန်လာ၍ မြတ်စွာဘုရားကို မြင်လေသော် စော်ကား သည့်သဘောအရနှင့် ရုတ်ခြည်းဒေါသထွက်ပြီးလျှင် လက်နက် အမျိုးမျိုး၊ မိုးကြိုးပုဆိန်၊ တိမ်ခိုး လျှပ်စစ်၊ ချုန်းထစ်ရိုက်ကျူးလျက် အထူးထူးသော ကြောက်မက်ဖွယ်တို့ဖြင့် မှုတ်လွှင့် ဖျောက်ဖျက်ရန် နှလုံးသွင်းနှင့် တန်ခိုးချင်းပြိုင်လေရာ အနိုင် မရ ရှုံးသည်ချည်းသာ ဖြစ်၍ နည်းသစ်ကြံကာ ပြဿနာကို မေးမြန်း၏။

1. မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ(၁၄)

• အောင်ခြင်း ၈ ပါး