သာမညဆရာတော်

အသက် ၁၃ နှစ်အရွယ်တွင် ကိုရင်ဝတ်ခဲ့ပြီး အသက်နှစ်ဆယ်ရောက်သည့်အခါတွင် မော်လမြိုင်မြို့ ရတနာဘုံမြင့်ကျောင်း၌ ရဟန်းဝတ်ခဲ့သည်။[2] ဆရာတော်သည် မွေးဖွားရာ ကရင်ပြည်နယ်၊ ဘားအံမြို့ ကော်ကျိုက်ရွာအနီးရှိ သာမညတောင်တွင် ဘုန်းကြီးကျောင်းနှင့် တရားစခန်းကို တည်ထောင်ခဲ့ကာ တရားပြသမှုများ ပြုခဲ့သည်။[3] ထိုဘုန်းကြီးကျောင်းရှိရာပတ်ဝန်းကျင်ဒေသကို အသားစားမှုမရှိသည့် သတ်သတ်လွတ်စားရာနယ်မြေ ဘေးမဲ့ဒေသအဖြစ် ကြေညာခဲ့သည်။ [4][5]၁၉၉၀ ခုနှစ်လယ်တွင် ဆရာတော်ကိုကြည်ညိုသူများသည် သာမညတောင်ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဖွံ့ဖြိုးရေးအဖွဲ့ကို ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။ ၁၉၉၀ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် အိမ်ထောင်စု ၅၀၀၀ ပါဝင်လာခဲ့သည်။ ဆရာတော်သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းပတ်လည်ရှိ လွတ်လပ်နေသည့် မြေများကို အနည်းငယ်စီ ဖြန့်ဝေပေးခဲ့သည်။[5]

၁၉၉၁ ခုနှစ်တွင်ဆရာတော်၏ ပေးကမ်းစွန့်ကြဲမှုနှင့် သာသနာပြုလုပ်ငန်းများကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံအစိုးရက ဆရာတော်အား "အဘိဓဇ အဂ္ဂမဟာ သဒ္ဓမ္မဇောတိက" ဘွဲ့တံဆိပ် ဆက်ကပ်ခဲ့သည်။ ဒေသတွင်းကျောင်းများအတွက် အထောက်အပံ့ပေးခြင်း၊ မြဝတီနှင့် မဲဆောက်ကို ဆက်သွယ်ထားသည့် သံလွင်တံတားကို တည်ဆောက်ခြင်းစသည့် ပညာရေးနှင့် ဒေသဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းများကြောင့် ဆရာတော်ကို လူသိများကြသည်။[5] သို့သော်ငြားလည်းဆရာတော်သည် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ကို လူသိရှင်ကြားထောက်ခံနေစဉ်တွင် ပြည်နယ်ဥပေဒနှင့်အမိန့်ပြင်ဆင်ရေးကောင်စီ၏ ရန်ကုန်မြို့သို့ ကြွရောက်လည်ပတ်ရန် ဖိတ်ခေါ်မှုကို လူသိရှင်ကြားပင် ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။[4][6]

ဆရာတော်သည် ၂၀၀၃ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ ၂၉ ရက်နေ့တွင် ဆီးချိုနှင့် နှလုံးရောဂါကို ခံစားရကာ ပျံလွန်တော်မူခဲ့သည်။[7] ၂၀၀၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၂ ရက်နေ့တွင် ဆရာတော်၏ ရုပ်ကလာပ်သည် ထူးဆန်းစွာ ဖယ်ရှားခြင်းခံရခဲ့သည်။[8] ထို့နောက် လေးရက်ကြာပြီးနောက်တွင် အမည်မသိရှိရသူတစ်ဦးက ဆရာတော်၏ ရုပ်ကလာပ် မီးလောင်ကျွမ်းသွားခဲ့ပြီးပြီဖြစ်ပြီး ကော့ကဒါ ရွာ၏ စေတီတော်ငယ်တည်ရှိရာနေရာတွင် တွေ့ရှိရကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။[8] ဤဖြစ်စဉ်သည် ယတြာ ချေခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်ဟု လူများအကြား ကျယ်ပြန့်စွာ ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။[8]