ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီခေတ်

၁၉၄၈ ခုနှစ်ဇန်နဝါရီ ၄ ရက်တွင်မြန်မာနိုင်ငံသည်ဗြိတိန်လက်အောက်မှလွတ်လပ်ရေးရရှိခဲ့ပြီးပါလီမန်စနစ်အပေါ် အခြေခံ၍ ဒီမိုကရေစီဖြစ်လာခဲ့သည်။ ၁၉၄၆ ခုနှစ်နှောင်းပိုင်းတွင်အောင်ဆန်းသည်အသွင်ကူးပြောင်းရေးအစိုးရ၏မြန်မာနိုင်ငံအလုပ်အမှုဆောင်ကောင်စီ၏ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ၁၉၄၇ ခုနှစ်ဇူလိုင်လ ၁၉ ရက်နေ့တွင်နိုင်ငံရေးပြိုင်ဘက်များသည်ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့်အစိုးရအဖွဲ့ဝင်အများအပြားကိုလုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။ ၁၉၄၈ ခုနှစ်ဇန်နဝါရီလ ၄ ရက်နေ့တွင်ထိုနိုင်ငံသည်လွတ်လပ်သောသမ္မတနိုင်ငံဖြစ်လာပြီးပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံဟုအမည်တွင်ခဲ့သည်။ စဝ်ရွှေသိုက်ကိုပထမဆုံးသမ္မတအဖြစ်လည်းကောင်း၊ ဦးနုအားပထမဆုံးဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ်လည်းကောင်းလည်းကောင်း၊ အခြားဗြိတိသျှကိုလိုနီဟောင်းများနှင့်မတူဘဲ၎င်းသည်ဓနသဟာယအဖွဲ့ဝင်မဖြစ်ခဲ့ပါ။ ပြည်သူ့လွှတ်တော်နှင့် လူမျိုးစုလွှတ်တော်ဟူ၍ လွှတ်တော်၂ရပ်ရှိပြီး ထိုလွှတ်တော်နှစ်ရပ်ပေါင်းကာ ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော် ကျင်းပသည်။ [1]ယနေ့မြန်မာနိုင်ငံသည်ပထဝီဝင်နေရာဖြစ်သောအောက်မြန်မာပြည်နှင့်အထက်မြန်မာပြည်တို့ပါဝင်သည့်မြန်မာနိုင်ငံနှင့်ပေါင်းစပ်ထားသည့်ပင်လုံသဘောတူညီချက်နှင့်ဗြိတိသျှတို့သီးခြားစီအုပ်ချုပ်ခဲ့သောနယ်စပ်ဒေသများနှင့်ဆက်စပ်နေသည်။[2]

ကိုးကား

  1. The Constitution of the Union of Burma DVB (1947)။ 15 June 2006 တွင် မူရင်းအား မော်ကွန်းတင်ပြီး။ 7 July 2006 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။
  2. Smith၊ Martin (1991)။ Burma -Insurgency and the Politics of Ethnicity။ London and New Jersey: Zed Books။ pp. 42–43။
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.