ပါရာရွာ၊ ပလက်ဝမြို့နယ်

ဆဘောင်(ဆဘောင်းတယ်)ရွာမှ စတင်ရွှေ့ပြောင်းလာခဲကြစဉ်၌ တိထုချောင်းအနီး၌ ရွာတည်ခဲ့ကြသောကြောင့် ရွာနာမည်ကို တိထုရွာ ဟုမှည့်ခေါ်ခဲ့ကြရခြင်းဖြစ်သည်။

တိထုရွာ၌နေခဲ့ကြရစဉ်တွင် အင်္ဂလိပ်အစိုးရက နယ်မြေကို အိန္ဒိယနိုင်ငံနှင့် မြန်မာနိုင်ငံဟု ခွဲခြားခဲ့သည်။ ထိုအစဉ်က မရာလူမျိုးတို့သည် ထိုသို့ခွဲခြားခြင်းခံခဲ့ကြရမည်ဟု မမျှော်လင့်ခဲကြပေ။ အင်္ဂလိပ်အစိုးရက တိထုရွာသားများအား မြန်မာနိုင်ငံ၌ နေချင်သလော့၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၌နေချင်သလော့ ဟုမေးသည်တွင် သူတို့က မြန်မာနိုင်ငံ၌ နေချင်ြကကြောင်းလျှောက်တင်ခဲ့ကြရာ ခရစ်နှစ် ၁၉၂၁ခုနှစ်တွင် ဂျန်စံတောင်သို့ရွှေ့ပြောင်းလာခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ရွာနာမည်ကို ဂျန်စံရွာဟု ခေါ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

အိမ်ခြေနှင့် လူဦးရေတိုးပွားလာသည်နှင့်အမျှ ဂျန်စံရွာသားများသည် ရေကြည်ရာမြက်နုရာအရပ်ကို ရှာဖွေကြလျှက် ဂျန်စံနှင့် ဟွန်လေ တောင်တို့ဆုံစည်းရာနေရာ၌ ရွာတည်ခဲ့ကြပြန်ကာ၊ ၎င်းရွာကို ပါရာရွာဟုခေါ်ခဲ့ကြသည်။

မြင့်မားပြီးကြီးမားသောတောင်ဖြစ်သော တလန်ပီး(ကလိ)တတောင်၌ ရွာတည်ခဲ့ကြသောကြောင့် ရွာအား တလန်ပီးရွာ သို့မဟုတ် ကလိရွာ ဟုမှည့်ခေါ်ခဲ့ကြရခြင်းဖြစ်သည်။

နာဂိုရွာ၌ သုံးနှစ်နီးပါးမျှနေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ နန်ဂိုတောင်၌ ရွာတည်ခဲ့ကြရသောကြောင့် ရွာနာမည်အား နန်ဂိုရွာဟု မှည်ခေါ်ခဲ့ကြရခြင်းဖြစ်၏။

နာဂိုရွာ၌ နေထိုင်ကြသော ရပ်မိရပ်ဖများနှင့် ကလိရွာ၌နေထိုင်ကြကုန်သော ရပ်မိရပ်ဖများ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်အရ ၁၉၆၈ခုနှစ်၊ မတ်လ၊ ၂၁ရက် နေ့တွင် ပိုင်ပိုရွာ(လက်ရှိပါရာရွာ)သို့ စုပေါင်းနေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ (ပိုင်ပို ဆိုသည်မှာ ကွဲပြားကြသောရွာများ ပြန်လည်စုရုံးကြသည်ဟု ဆျုလိုသည်။ (ပိုင်= ကွဲပြားသည်။ ပို = စုရုံးသည်။)