သီလဝ (ရမည်းသင်းစား)

သတိုးမင်းဖျား နတ်ရွာစံသော် မှူးမတ်အပေါင်းညီညွတ်ကြကာ သီလဝအား မင်းပြုရန် တောင်းပန်ကြသည်။ သီလဝလည်း ငါသည် တနေ့ စကားသုံးလေးခွန်းမျှမပြော၊ မင်းအဖြစ်ကို ငါလည်း အလိုမရှိ။ အမြင့်စား တရဖျားစောကဲသည် မင်း၏ယောက်ဖတော်လည်း ဖြစ်သည်။ နှလုံးလက်ရုံးလည်း ကုံသည်။ စော်ကဲကို မင်းမြှောက်လေဟု ဆိုကာ စည်းစိမ်ကို ငြင်းသည်။ ရည်ရွယ်ရင်းမရှိဘဲ သီလဝ၏ အကြံပေးချက်အရ စော်ကဲမင်းဖြစ်ရသည်ကို ရည်၍ မရွယ်ဘဲစော်ကဲမင်းဖြစ် ဟူသောစကား ပေါ်လာလေသည်။

သက္ကရာဇ် ရ၅၄ ခုတွင် မိုးညှင်းရှမ်းတို့သည် ဆင်မြင်းအလုံးအရင်းနှင့် ချီ၍ မြေဒူးကိုတိုက်ကာ ဗမာတို့ကို ထိပါးသည်။ မင်းကြီးစွာစော်ကဲသည် သိင်္ခသူစောနှောင်း၊ အင်းယဉ်တုရင်၊ လယ်ကိုင်းငခရာသား ငရွှေတို့နှင့်အတူ ကိုယ်တော်တိုင် ရေအားကြည်းအားဆန်၍ ခုခံရန်ချီတက်၏။ သို့ရာတွင်သိင်္ခသူစောနှောင်းနှင့် အင်းရည်တုရင်တို့သည် မြင်းကိုသာကျွမ်း၍ ဆင်မှာမကျင်။ လယ်ကိုင်းငခရာသား ငရွှေသည် ကာကိုသာတတ်၍ မြင်း၌မလည်သောကြောင့် ဗမာတပ်ပျက်၍ ဆုတ်ရသည်။ ထိုအခါ မင်းကြီးစွာလည်း အင်းဝကို ခိုင်ခံ့အောင် စီရင်တော်မူ၍ တောင်ငူစား၊ တောင်တွင်းစား၊ ရမည်းသင်းစား၊ ဝတီးစား၊ ညောင်ရမ်းစား၊ ပေါက်မြိုင်စား၊ ပင်လယ်စားတို့ကို စုရုံးသည်။ အများမရောက်မီ ရမည်းသင်းစားသီလဝသည် အပြင်းချီလာ၍ ထီးပေါင်းကားမှ ကူးပြီးလျှင် သိင်္ခသူစောနှောင်းကို မြင်းတင်၍ လက်ယာက နေစေ၏။ အင်းယဉ်တုရင်ကို မြင်းတင်၍ လက်ဝဲက နေစေသည်။ ငခရာသား ငရွှေနှင့်မယားယုံ တိတလတို့ကို ကာကိုင်စေ၏။ သီလဝမှာမူ စောရဲစွာဟူသောဆင်ကိုစီး၍ တိုက်လေသည်။ ရှမ်းတပ် ၁၅ တပ်လုံးပျက်၍ စစ်ကိုင်းမှ ရွာသစ်တိုင်အောင် အလောင်းအတိ ဖြစ်၏။ [1]