ထောပတ်ပင်

စီးပွားဖြစ် သစ်သီးခြံများသည် တစ်နှစ်လျှင် တစ်ဟက်တာ ပျှမ်းမျှ ၇ မက်ထရစ်တန်ခန့် ထွက်ရှိပြီး အချို့သစ်သီးခြံများတွင် တစ်ဟက်တာလျှင် ၂၀ မက်ထရစ်တန်အထိ ထွက်ရှိသည်။[6] နှစ်နှစ်တစ်ကြိမ်သီးပွင့်ခြင်းသည် ပြဿနာတစ်ရပ် ဖြစ်စေနိုင်ပြီး ပထမနှစ်တွင် များပြားစွာ သီးပွင့်ပြီး နောက်တစ်နှစ်တွင် အသီးအပွင့်မကောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ ထောပတ်သီးပင်များသည် အေးခဲသော အပူချိန်ကို ခံနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ အပူလျော့ပိုင်းနှင့် အပူပိုင်းဒေသများတွင်သာ ကြီးထွားဖြစ်ထွန်းသည်။ အအေးဒဏ်ခံနိုင်သော အပင်မျိုးကို ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်၊ Gainesville တွင် စိုက်ပျိုးပြီး အပူချိန် −၆.၅ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ် (၂၀ ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက်) အထိ ခံနိုင်ရည်ရှိကာ အနည်းငယ် အရွက်ကြွေခြင်းသာ ဖြစ်တတ်သည်။

ငှက်ပျောကဲ့သိုပင် ထောပတ်သီးသည် အပင်တွင် အရွယ်ရောက်ကြီးထွားပြီး ခူးဆွတ်ပြီးမှ ရင့်မှည့်တတ်သော climacteric အသီးအမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ စီးပွားရေးအရ ထုတ်လုပ်သော ထောပတ်သီးများကို စိမ်းပြီး မာနေချိန်တွင် ခူးဆွတ်ပြီး တင်ပို့ရောင်းချမည့် နေရာမရောက်မီအထိ အပူချိန် ၃.၃ မှ ၅.၆ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ် (၃၇.၉ မှ ၄၂.၁ ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက်) အတွင်း အအေးခံထားသည်။ ပုံစံတကျ ရင့်မှည့်ရန်အတွက် အရွယ်ရောက်ပြီး အသီးဖြစ်ရန် လိုအပ်သည်။ အပင်မှ ကြွေကျသော အသီးများသည် မြေပြင်ပေါ်တွင် ရင့်မှည့်သွားတတ်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် အရွယ်ရောက်ကြီးထွားချိန်ရောက်ပါက အသီးများကို ခူးဆွတ်လေ့ရှိသည်။ ခူးဆွတ်ပြီးပါက ထောပတ်သီးသည် အခန်းအပူချိန်တွင် တစ်ပတ်မှ နှစ်ပတ်အတွင်း ရင့်မှည့်သည် (ပန်းသီး သို့မဟုတ် ငှက်ပျောသီးကဲ့သို့သော အခြားသစ်သီးများနှင့် အတူတကွ သိုလှောင်ထားပါက အီသိုင်လင်းဓာတ်ငွေ့ကြောင့် လျင်မြန်စွာ ရင့်မှည့်နိုင်သည်)။ အချို့သော စူပါမားကတ်များတွင် မြန်ဆန်စွာ ရင့်မှည့်စေရန် ဖန်တီးထားသော အီသိုင်လင်းဖြန်းပက်ထားသည့် ရင့်မှည့်ပြီး ထောပတ်သီးများကို ရောင်းချသည်။[7] တစ်ခါတစ်ရံတွင် စီးပွားဖြစ် စိုက်ပျိုးသူများအတွက် အသီးထွက်များစေရန် ထောပတ်သီးများကို လများစွာကြာသည်အထိ မခူးဆွတ်ဘဲ ထားတတ်သည်။ သို့သော်လည်း ကြာမြင့်စွာ မခူးဆွတ်ဘဲထားသော ထောပတ်သီးများသည် မြေပြင်သို့ ကြွေကျတတ်သည်။

ပုံမှန်ထောပတ်သီး နှစ်လုံးဘေးတွင် သီးနေသာ အစေ့မပါသည့် ထောပတ်သီးတစ်လုံး

ပန်းပွင့်ပုံစံ ကွဲပြားခြားနားမှုကြောင့် တစ်ပင်တည်း ဝတ်မှုန်ကူးခြင်းကို တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသာ လုပ်ဆောင်နိုင်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ပျိုးပင်ရရှိရန် ခက်ခဲစေသည်။ စိုက်ပျိုးသူအများစုသည် ကိုင်းကူးကိုင်းဆက်နည်းဖြင့် အပင်ပွားလေ့ရှိသည်။

မတူညီသော cultivar များတွင် အဖိုပွင့်နှင့် အမပွင့်များ ပွင့်ချိန်သည် မတူညီကြပေ။ ပန်းမျိုးနှစ်ခုမှာ A နှင့် B တို့ ဖြစ်ကြသည်။ A-cultivar ပန်းများတွင် အမပွင့်သည် ပထမရက် နံနက်ပိုင်းတွင် ပွင့်ပြီး နံနက်နှောင်းပိုင်း သို့မဟုတ် နေ့လယ်အစောပိုင်းတွင် ပြန်ပိတ်သည်။ ပြီးနောက် ဒုတိယရက် နေ့လယ်ပိုင်းတွင် အဖိုပွင့်အနေဖြင့် ပြန်ပွင့်သည်။ B ပန်းမျိုးတွင် ပထမရက် နေ့လယ်ပိုင်းတွင် အမပွင့် ပွင့်ပြီး နေ့လယ်နှောင်းပိုင်းတွင် ပြန်ပိတ်ကာ နောက်တစ်နေ့ နံနက်ပိုင်းတွင် အဖိုအဖြစ် ပြန်ပွင့်သည်။

• A cultivars: 'Hass', 'Gwen', 'Lamb Hass', 'Pinkerton', 'Reed'
• B cultivars: 'Fuerte', 'Sharwil', 'Zutano', 'Bacon', 'Ettinger', 'Sir Prize', 'Walter Hole'[8][9]

'Hass' ကဲ့သို့သော အချို့ cultivar များတွင် တစ်နှစ်ခြားသာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် သီးပွင့်တတ်သည်။ အအေးပိုခြင်းကြောင့်ကဲ့သို့သော အခြေအနေများကြောင့် သီးပွင့်မှုနည်းပါးသောနှစ်ပြီးပါက နောက်တစ်နှစ်တွင် အလျှံပယ် သီးပွင့်တတ်သည်။ အချို့သောနှစ်များတွင် ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေများကြောင့် အစေ့မပါသော အသီးများလည်း သီးတတ်သည်။[10] Known in the avocado industry as "cukes", they are usually discarded commercially due to their small size.[11]

အညှောင့်ပေါက်ခြင်းကို အထောက်အကူဖြစ်စေရန် သီးသန့်နည်းလမ်းသုံးထားပုံ

ထောပတ်ပင်ပေါက်

ထောပတ်ပင်များသည် အစေ့မှ မျိုးပွားနိုင်ပြီး အသီးရရှိရန် အကြမ်းဖျင်း လေးနှစ်မှ ခြောက်နှစ်အထိ ကြာမြင့်တတ်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံ သီးပွင့်နိုင်ရန် ၁၀ နှစ်ခန့် ကြာနိုင်သည်။[12] အပင်ပေါက်များသည် မိဘအပင်၏ အသီးအရည်အသွေးနှင့် ထပ်တူညီခဲသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် မျိုးကောင်းသော အပင်ရရှိရန် ကိုင်းကူးကိုင်းဆက်ခြင်းဖြင့် မျိုးပွားကြသည်။ ဖန်လုံအိမ်ထဲတွင် တစ်နှစ်ခန့် ကြီးထွားပြီးနောက် အပင်ပေါက်များကို ကိုင်းကူးကိုင်းဆက်ပြုလုပ်နိုင်ပြီ ဖြစ်သည်။

P. americana ထောပတ်ပင်၏ ပန်းများ

ထောပတ်ပင်များသည် ဘက်တီးရီးယား၊ ဗိုင်းရပ်စ်၊ မှိုနှင့် အာဟာရဆိုင်ရာ ရောဂါများ (အာဟာရလွန်ကဲခြင်း၊ ချို့တဲ့ခြင်း) ဖြစ်တတ်သည်။ ရောဂါများသည် အပင်၏ အစိတ်အပိုင်းအားလုံးကို ထိခိုက်စေနိုင်ပြီး အစက်အပျောက်ဖြစ်ခြင်း၊ ပုပ်ခြင်း၊ သစ်ပုပ်နာဖြစ်ခြင်း၊ အပေါက်ဖြစ်ခြင်းနှင့် အရောင်ပြောင်းခြင်းတို့ ဖြစ်တတ်သည်။[13]

မက္ကဆီကိုနိုင်ငံသည် ကမ္ဘာ့ထောပတ်သီး ထွက်ရှိမှုတွင် အကြီးဆုံးနိုင်ငံဖြစ်ပြီး ဒုတိယထွက်ရှိသူထက် အဆမြောက်မြားစွာ ပိုမိုထွက်ရှိသည့် နိုင်ငံဖြစ်သည်။[14] ၂၀၁၃ ခုနှစ်တွင် ထောပတ်သီးထွက်ရှိသည့် စိုက်ဧက ၄၁၅,၅၂၀ (၁၆၈,၁၅၅ ဟက်တာ) ရှိပြီး ထွက်ရှိမှုပမာဏမှာ ၁.၄၇ မက်ထရစ်တန် ဖြစ်သည်။[15] အများဆုံး ထွက်ရှိသော ပြည်နယ်များမှာ မက္ကဆီကို၊ မိုရီလို၊ နာရာရစ်၊ ပီဘလာနှင့် မီဂျိုအာကန်တို့ ဖြစ်ပြီး စုစုပေါင်းထွက်ရှိမှု၏ ၈၆% ဖြစ်သည်။

မက္ကဆီကိုမှ ထောပတ်သီးကို ၁၉ ရာစုတွင် ကယ်လီဖိုးနီးယားသို့ စတင်မိတ်ဆက်ခဲ့ပြီး အမြတ်ရသော သီးနှံဖြစ်လာခဲ့သည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု ထောပတ်သီးထွက်ရှိမှု၏ ၉၅% ဖြစ်သော စိုက်ပျိုးမြေ ၅၉,၀၀၀ ဧက (၂၄၀ စတုရန်း ကီလိုမီတာ) ခန့်သည် ကယ်လီဖိုးနီးယားတောင်ပိုင်းတွင် တည်ရှိပြီး ယင်းအနက် ၆၀% မှာ ဆန်ဒီရေကို ကောင်တီတွင် တည်ရှိသည်။[16][17] ထောပတ်သီးသည် ကယ်လီဖိုးနီးယားပြည်နယ်၏ အထိမ်းအမှတ်သစ်သီးလည်း ဖြစ်သည်။[18]

Hass အမျိုးအစား ထောပတ်သီးသည် ပီရူးနိုင်ငံမှ ထွက်ရှိပြီး နိုင်ငံ၏ အလယ်ပိုင်းနှင့် အနောက်ပိုင်းတွင် ဟက်တာထောင်ချီ၍ စိုက်ပျိုးကြသည်။[19] ယခုအခါ ပီရူးနိုင်ငံသည် ဥရောပသမဂ္ဂသို့ ထောပတ်သီး အများဆုံး တင်ပို့သည့် နိုင်ငံဖြစ်ပြီး ယခုနောက်ပိုင်းတွင် အရည်အသွေးကောင်းသော ထောပတ်သီးများကို မြောက်အမေရိကသို့ စတင် တင်ပို့ရောင်းချနေပြီ ဖြစ်သည်။

အီကွေတာအနီးနှင့် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာတစ်လျှောက်တွင် တည်ရှိခြင်းကြောင့် ပီရူးနိုင်ငံသည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး မျှတသော အပူချိန်ရှိသည်။ မြေကြီးသည် သဲဆန်ပြီး အင်န်ဒီးစ် တောင်တန်းမှ အုပ်မိုးနေသဖြင့် စိုက်ပျိုးရန် သင့်လျော်သော ရေသန့်ကို အမြဲတမ်း ရရှိသည်။ မိုးသည်းထန်မှုနှင့် အေးခဲနိုင်သော အပူချိန်ကို သဘာဝအလျောက် ကာကွယ်ပေးထားသဖြင့် ပီရူးနိုင်ငံတွင် ထောပတ်သီးပင်များ စိုက်ပျိုးရန်အတွက် အသင့်လျော်ဆုံး ရာသီဥတု ရှိသည်။

ပီရူးနိုင်ငံမှ Hass အမျိုးအစား ထောပတ်သီးကို မေလမှ စက်တင်ဘာလအထိ ရရှိနိုင်သည်။

ထောပတ်သီး ၁၀၀ ဂရမ်တွင် ဗီတာမင် ဘီများနှင့် ဗီတာမင် ကေတို့ ပေါကြွယ်စွာ ပါဝင်ပြီး ဗီတာမင် စီ၊ ဗီတာမင် အီးနှင့် ပိုတက်ဆီယမ်တို့ လုံလောက်စွာ ပါဝင်သည်။ ထောပတ်သီးများတွင် phytosterols နှင့် carotenoids တို့လဲ ပါဝင်သည်။[21]

ထောပတ်သီးများတွင် အဆီဓာတ် အမျိုးမျိုး ပါဝင်သည်။[22] ပုံမှန်ထောပတ်သီးတစ်လုံးတွင်-

• ထောပတ်သီးမှ ရရှိသော စွမ်းအင် ၇၅% သည် အဆီများမှ ရရှိပြီး ယင်းတို့အနက် (စုစုပေါင်းအဆီ၏ ၆၇% ) သည် monounsaturated fat ဖြစ်သော oleic အက်ဆစ်ဖြစ်သည်။[22]
• အခြား အဓိကပါဝင်သော အဆီဓာတ်များမှာ palmitic အက်ဆစ်နှင့် linoleic အက်ဆစ်တို့ ဖြစ်သည်။[22]
• ပြည့်ဝအဆီဓာတ်သည် စုစုပေါင်း အဆီဓာတ်၏ ၁၄% အထိ ပါဝင်တတ်သည်။[22]
• စုစုပေါင်း အဆီဓာတ်ပါဝင်မှုသည် အကြမ်းအားဖြင့် ω-3 ၁%, ω-6 ၁၄%, ω-9 ၇၁% (oleic ၆၅% နှင့် palmitoleic ၆%)၊ နှင့် ပြည့်ဝအဆီဓာတ် ၁၄% (palmitic အက်ဆစ်) တို့ ဖြစ်သည်။[22]

ထုတ်လုပ်ရာတွင် ကုန်ကျစရိတ်များပြားသော်လည်း အာဟာရဓာတ် များပြားစွာ ပါဝင်သော ထောပတ်သီးဆီကို အသုပ်များ သို့မဟုတ် ချက်ပြုတ်ခြင်းနှင့် အလှကုန်ပစ္စည်းများနှင့် ဆပ်ပြာတို့တွင် ထည့်သွင်း အသုံးပြုကြသည်။[3]